به وسيله آن كشت و زيتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [ديگر] براى شما مى روياند قطعا در اينها براى مردمى كه انديشه مى كنند نشانه اى است (۱۱)
و اوست كسى كه دريا را مسخر گردانيد تا از آن گوشت تازه بخوريد و پيرايه اى كه آن را مى پوشيد از آن بيرون آوريد و كشتيها را در آن شكافنده [آب] مى بينى و تا از فضل او بجوييد و باشد كه شما شكر گزاريد (۱۴)
تا روز قيامت بار گناهان خود را تمام بردارند و [نيز] بخشى از بار گناهان كسانى را كه ندانسته آنان را گمراه مى كنند آگاه باشيد چه بد بارى را مى كشند (۲۵)
پيش از آنان كسانى بودند كه مكر كردند و[لى] خدا از پايه بر بنيانشان زد درنتيجه از بالاى سرشان سقف بر آنان فرو ريخت و از آنجا كه حدس نمى زدند عذاب به سراغشان آمد (۲۶)
سپس روز قيامت آنان را رسوا مى كند و مى گويد كجايند آن شريكان من كه در باره آنها [با پيامبران] مخالفت میکرديد كسانى كه به آنان علم داده شده است مى گويند در حقيقت امروز رسوايى و خوارى بر كافران است (۲۷)
همانان كه فرشتگان جانشان را مى گيرند در حالى كه بر خود ستمكار بوده اند پس از در تسليم درمى آيند [و مى گويند] ما هيچ كار بدى نمیکرديم آرى خدا به آنچه میکرديد داناست (۲۸)
و به كسانى كه تقوا پيشه كردند گفته شود پروردگارتان چه نازل كرد مى گويند خوبى براى كسانى كه در اين دنيا نيكى كردند [پاداش] نيكويى است و قطعا سراى آخرت بهتر است و چه نيكوست سراى پرهيزگاران (۳۰)
بهشتهاى عدن كه در آن داخل مى شوند رودها از زير [درختان] آنها روان است در آنجا هر چه بخواهند براى آنان [فراهم] است خدا اين گونه پرهيزگاران را پاداش مى دهد (۳۱)
آيا [كافران] جز اين كه فرشتگان [جانستان] به سويشان آيند يا فرمان پروردگارت [داير بر عذابشان] دررسد انتظارى مى برند كسانى كه پيش از آنان بودند [نيز] اين گونه رفتار كردند و خدا به ايشان ستم نكرد بلكه آنان به خود ستم میکردند (۳۳)
و كسانى كه شرك ورزيدند گفتند اگر خدا مى خواست نه ما و نه پدرانمان هيچ چيزى را غير از او نمى پرستيديم و بدون [حكم] او چيزى را حرام نمى شمرديم پيش از آنان [نيز] چنين رفتار كردند و[لى] آيا جز ابلاغ آشكار بر پيامبران [وظيفه اى] است (۳۵)
و در حقيقت در ميان هر امتى فرستاده اى برانگيختيم [تا بگويد] خدا را بپرستيد و از طاغوت [=فريبگر] بپرهيزيد پس از ايشان كسى است كه خدا [او را] هدايت كرده و از ايشان كسى است كه گمراهى بر او سزاوار است بنابراين در زمين بگرديد و ببينيد فرجام تكذيب كنندگان چگونه بوده است (۳۶)
و با سخت ترين سوگندهايشان بخدا سوگند ياد كردند كه خدا كسى را كه مى ميرد بر نخواهد انگيخت آرى [انجام] اين وعده بر او حق است ليكن بيشتر مردم نمى دانند (۳۸)
[زيرا آنان را] با دلايل آشكار و نوشته ها [فرستاديم] و اين قرآن را به سوى تو فرود آورديم تا براى مردم آنچه را به سوى ايشان نازل شده است توضيح دهى و اميد كه آنان بينديشند (۴۴)
آيا به چيزهايى كه خدا آفريده است ننگريسته اند كه [چگونه] سايه هايشان از راست و [از جوانب] چپ مى گردد و براى خدا در حال فروتنى سر بر خاك مى سايند (۴۸)
و از آنچه به ايشان روزى داديم نصيبى براى آن [خدايانى] كه نمى دانند [چيست] مى نهند به خدا سوگند كه از آنچه به دروغ برمى بافتيد حتما سؤال خواهيد شد (۵۶)
و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه میکرد جنبنده اى بر روى زمين باقى نمى گذاشت ليكن [كيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس مى اندازد و چون اجلشان فرا رسد ساعتى آن را پس و پيش نمى توانند افكنند (۶۱)
و چيزى را كه خوش نمى دارند براى خدا قرار مى دهند و زبانشان دروغپردازى مى كند كه [سرانجام] نيكو از آن ايشان است حقا كه آتش براى آنان است و به سوى آن پيش فرستاده خواهند شد (۶۲)
سوگند به خدا كه به سوى امتهاى پيش از تو [رسولانى] فرستاديم [اما] شيطان اعمالشان را برايشان آراست و امروز [هم] سرپرستشان هموست و برايشان عذابى دردناك است (۶۳)
و ما [اين] كتاب را بر تو نازل نكرديم مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف كرده اند براى آنان توضيح دهى و [آن] براى مردمى كه ايمان مى آورند رهنمود و رحمتى است (۶۴)
و پروردگار تو به زنبور عسل وحى [=الهام غريزى] كرد كه از پاره اى كوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست [و چفته سازى] مى كنند خانه هايى براى خود درست كن (۶۸)
سپس از همه ميوه ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مى آيد در آن براى مردم درمانى است راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مى كنند نشانه [قدرت الهى] است (۶۹)
و خدا شما را آفريد سپس [جان] شما را مى گيرد و بعضى از شما تا خوارترين [دوره] سالهاى زندگى [فرتوتى] بازگردانده مى شود به طورى كه بعد از [آن همه] دانستن [ديگر] چيزى نمى دانند قطعا خدا داناى تواناست (۷۰)
و خدا بعضى از شما را در روزى بر بعضى ديگر برترى داده است و[لى] كسانى كه فزونى يافته اند روزى خود را به بندگان خود نمى دهند تا در آن با هم مساوى باشند آيا باز نعمت خدا را انكار مى كنند (۷۱)
و خدا براى شما از خودتان همسرانى قرار داد و از همسرانتان براى شما پسران و نوادگانى نهاد و از چيزهاى پاكيزه به شما روزى بخشيد آيا [باز هم] به باطل ايمان مى آورند و به نعمت خدا كفر مى ورزند (۷۲)
خدا مثلى مى زند بنده اى است زرخريد كه هيچ كارى از او برنمى آيد آيا [او] با كسى كه به وى از جانب خود روزى نيكو داده ايم و او از آن در نهان و آشكار انفاق مى كند يكسانست سپاس خداى راست [نه] بلكه بيشترشان نمى دانند (۷۵)
و خدا مثلى [ديگر] مى زند دو مردند كه يكى از آنها لال است و هيچ كارى از او برنمى آيد و او سربار خداوندگارش مى باشد هر جا كه او را مى فرستد خيرى به همراه نمى آورد آيا او با كسى كه به عدالت فرمان مى دهد و خود بر راه راست است يكسان است (۷۶)
آيا به سوى پرندگانى كه در فضاى آسمان رام شده اند ننگريسته اند جز خدا كسى آنها را نگاه نمى دارد راستى در اين [قدرت نمايى] براى مردمى كه ايمان مى آورند نشانه هايى است (۷۹)
و خدا براى شما خانه هايتان را مايه آرامش قرار داد و از پوست دامها براى شما خانه هايى نهاد كه آن[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى يابيد و از پشمها و كركها و موهاى آنها وسايل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد] (۸۰)
و خدا از آنچه آفريده به سود شما سايه هايى فراهم آورده و از كوهها براى شما پناهگاه هايى قرار داده و براى شما تنپوشهايى مقرر كرده كه شما را از گرما [و سرما] حفظ مى كند و تنپوشها [=زره ها]يى كه شما را در جنگتان حمايت مى نمايد اين گونه وى نعمتش را بر شما تمام مى گرداند اميد كه شما [به فرمانش] گردن نهيد (۸۱)
و چون كسانى كه شرك ورزيدند شريكان خود را ببينند مى گويند پروردگارا اينها بودند آن شريكانى كه ما به جاى تو مى خوانديم و[لى شريكان] قول آنان را رد مى كنند كه شما جدا دروغگويانيد (۸۶)
و [به ياد آور] روزى را كه در هر امتى گواهى از خودشان برايشان برانگيزيم و تو را [هم] بر اين [امت] گواه آوريم و اين كتاب را كه روشنگر هر چيزى است و براى مسلمانان رهنمود و رحمت و بشارتگرى است بر تو نازل كرديم (۸۹)
در حقيقت خدا به دادگرى و نيكوكارى و بخشش به خويشاوندان فرمان مى دهد و از كار زشت و ناپسند و ستم باز مى دارد به شما اندرز مى دهد باشد كه پند گيريد (۹۰)
و چون با خدا پيمان بستيد به پيمان خود وفا كنيد و سوگندهاى [خود را] پس از استوار كردن آنها مشكنيد با اينكه خدا را بر خود ضامن [و گواه] قرار داده ايد زيرا خدا آنچه را انجام مى دهيد مى داند (۹۱)
و مانند آن [زنى] كه رشته خود را پس از محكم بافتن [يكى يكى] از هم مى گسست مباشيد كه سوگندهاى خود را ميان خويش وسيله [فريب و] تقلب سازيد [به خيال اين] كه گروهى از گروه ديگر [در داشتن امكانات] افزونترند جز اين نيست كه خدا شما را بدين وسيله مى آزمايد و روز قيامت در آنچه اختلاف میکرديد قطعا براى شما توضيح خواهد داد (۹۲)
و اگر خدا مى خواست قطعا شما را امتى واحد قرار مى داد ولى هر كه را بخواهد بيراه و هر كه را بخواهد هدايت مى كند و از آنچه انجام مى داديد حتما سؤال خواهيد شد (۹۳)
و زنهار سوگندهاى خود را دستاويز تقلب ميان خود قرار مدهيد تا گامى بعد از استواريش بلغزد و شما به [سزاى] آنكه [مردم را] از راه خدا باز داشته ايد دچار شكنجه شويد و براى شما عذابى بزرگ باشد (۹۴)
هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكيزه اى حيات [حقيقى] بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى دادند پاداش خواهيم داد (۹۷)
و چون حكمى را به جاى حكم ديگر بياوريم و خدا به آنچه به تدريج نازل مى كند داناتر است مى گويند جز اين نيست كه تو دروغبافى [نه] بلكه بيشتر آنان نمى دانند (۱۰۱)
و نيك مى دانيم كه آنان مى گويند جز اين نيست كه بشرى به او مى آموزد [نه چنين نيست زيرا] زبان كسى كه [اين] نسبت را به او مى دهند غير عربى است و اين [قرآن] به زبان عربى روشن است (۱۰۳)
هر كس پس از ايمان آوردن خود به خدا كفر ورزد [عذابى سخت خواهد داشت] مگر آن كس كه مجبور شده و[لى] قلبش به ايمان اطمينان دارد ليكن هر كه سينه اش به كفر گشاده گردد خشم خدا بر آنان است و برايشان عذابى بزرگ خواهد بود (۱۰۶)
با اين حال پروردگار تو نسبت به كسانى كه پس از [آن همه] زجر كشيدن هجرت كرده و سپس جهاد نمودند و صبر پيشه ساختند پروردگارت [نسبت به آنان] بعد از آن [همه مصايب] قطعا آمرزنده و مهربان است (۱۱۰)
و خدا شهرى را مثل زده است كه امن و امان بود [و] روزيش از هر سو فراوان مى رسيد پس [ساكنانش] نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى دادند طعم گرسنگى و هراس را به [مردم] آن چشانيد (۱۱۲)
جز اين نيست كه [خدا] مردار و خون و گوشت خوك و آنچه را كه نام غير خدا بر آن برده شده حرام گردانيده است [با اين همه] هر كس كه [به خوردن آنها] ناگزير شود و سركش و زياده خواه نباشد قطعا خدا آمرزنده مهربان است (۱۱۵)
[بزرگداشت] شنبه بر كسانى كه در باره آن اختلاف كردند مقرر گرديد و قطعا پروردگارت روز رستاخيز ميان آنها در باره چيزى كه در مورد آن اختلاف میکردند داورى خواهد كرد (۱۲۴)
با حكمت و اندرز نيكو به راه پروردگارت دعوت كن و با آنان به [شيوه اى] كه نيكوتر است مجادله نماى در حقيقت پروردگار تو به [حال] كسى كه از راه او منحرف شده داناتر و او به [حال] راهيافتگان [نيز] داناتر است (۱۲۵)