عکس قوچ کوهی

قوچ نر شاخ های بلندی دارند ( بلندترین شاخ که مربوط به پارک ملی گلستان است و رکورد جهانی محسوب می شود، 113 سانتی متر طول دارد).شاخ ها حلزونی شکل اند و به طرف پهلوی صورت و رو به جلو خمیدگی دارند.سطح جلویی شاخ ها مثلثی به نظر می رسد. ( یکی از راه های تمایز این گونه با سایر گونه ها در ایران، وجود شاخهای پیچ خورده و منحصر به فرد نرها می باشد ) ماده ها نیز شاخ های کوتاهی دارند.از ویژگی های دیگر این قوچ ها وجود موهای بلند و سفید رنگی در ناحیه زیر گردن و سینه است.موهای پشت در تابستان کوتاه به رنگ زرد شنی و در زمستان بلند و قهوه ای رنگ است.زیر شکم و کفل ها سفید است.در برخی از مناطق به خصوص در جنوب و غرب محدوده پراکندگی، بعضی از قوچ ها دارای موهای فلفل نمکی در زیر گردن و سینه و شاخ هایی کوتاهتر هستند که به آنها “قوچ مورچه” می گویند.گیاهخوار و نشخوار کننده اند.حس بویایی و بینایی بسیار قوی دارند و برای مشاهده و یا تصویر برداری از آنها باید به حالت مخفی بدون صدا و بر خلاف جهت باد به آنها نزدیک شد که معمولا به این عمل،« ماهرخ رفتن » می گویند.معمولاً روزها فعال و به صورت گروهی یا اجتماعی زندگی می کنند.شاخ ها دائمی و توخالی و بر خلاف گوزن ها نمی افتند.
اندازه ها: طول و سر و تنه حدود 150 سانتی متر،دم 15 سانتی متر،ارتفاع 100 سانتی متر،وزن 25 تا 85 کیلوگرم .
زیستگاه: تپه و ماهورها و دامنه کوهستان های مرتفع در مناطق استپی .
پراکندگی : از نواحی مرزی واقع در شرق و شمال خراسان تا مناطق کوهستانی استان های سمنان و مازندران. در حال حاضر بیشترین تعداد قوچ و میش اوریال در پارک ملی تندوره ( شهرستان درگز-استان خراسان رضوی ) و پارک ملی گلستان وجود دارد.در ایران قوچ های شرق و شمال شرق که دارای 58 کروموزوم هستند«اوریال خالص» و قوچ های غرب که 54 کروموزوم دارند«ارمنی خالص» نامیده می شوند و سایر قوچ ها به دلیل تفاوت های ظاهری از جمله :جثه،اندازه،فرم شاخ و رنگ و همچنین تعداد کروموزوم های غیر یکسان، اسامی دیگری دارند که در قسمت های بعدی به معرفی آنها خواهیم پرداخت . منبع : 2aks.ir